Home » Meer weten? » Mijn Verhaal

Mijn Verhaal

“Ik heb nooit meer het gevoel dat ik er alleen voor sta”_MG_1943

Filip is altijd weer blij als hij een afspraak heeft met een van de medewerkers van OPSY. Dat laat hij merken als hij binnenkomt in het ambulant centrum. Hij vertelt vaak dat hij voelt dat zijn hulpverleners hem begrijpen en dat hij dankbaar is hoe het is gelopen… allemaal…

Wie is Filip?

Filip is 35 jaar en je kunt wel zeggen dat hij bekend is met veel verschillende instellingen zo door zijn leven heen. Iedereen
heeft wel wat over hem gezegd, en hij heeft best wat diagnoses gekregen…

Als kind liep het thuis niet allemaal op rolletjes. Filip had leerproblemen als gevolg van hersenvliesontsteking en binnen zijn gezin, wat al vroeg uit elkaar viel werd Filip gezien als het zwarte schaap. Zo heeft hij dat altijd gevoeld. Zijn moeder werd soms opgenomen in een psychiatrische instelling en zijn vader was alcoholist en had allerlei criminele praktijken waarvoor Filip toen hij wat ouder was ook werd ingezet. Filip had geen vrienden en woonde als kind steeds op een andere plek: of bij moeder, of bij vader, of bij een tante.

Filip bezocht het speciaal onderwijs. Daar vond men Filip lastig omdat hij gedragsproblemen had, en al vanaf zijn 12e begon Filip middelen te gebruiken.
Nadat hij onder invloed van drugs zijn eerste criminele activiteiten ontwikkelde, als diefstal, brandstichten en afpersen kreeg Filip zijn eerste “vrienden”. Zo heeft hij dat beleefd.

Hij raakt sterk verslaafd aan zo’n beetje alle denkbare middelen als speed, GHB, cocaïne, alcohol en cannabis. Het loopt helemaal mis wanneer de vriendin met wie hij is gaan samenwonen psychotisch wordt. Hij wil altijd alles voor haar doen, maar het lukt hem niet en er is regelmatig sprake van huiselijk geweld.

Bij OPSY

Als Filip bij OPSY komt heeft hij al een aantal opnames achter de rug. In de verslavingszorg. Daar wordt pas later gezien dat Filip moeilijk lerend is. De behandeling slaat onvoldoende aan. Bij kennismaking met de casemanager en psycholoog van OPSY vertelt Filip, dat hij zich somber, lusteloos en verdrietig voelt, negatieve gedachten heeft en veel piekert, ook over de slechte relatie met zijn ouders. Hij voelt zich ook boos en is vaak agressief, ook regelmatig naar zijn vriendin, waar hij vervolgens weer veel spijt van heeft. Eigenlijk kan Filip niet zonder zijn vriendin en zij niet zonder hem. Filip heeft ook niet veel vertrouwen meer in mensen, ook niet in zijn vriendin of vader. Over zijn moeder heeft Filip een wisselend oordeel; aan de ene kant is hij heel erg boos omdat ze hem in zijn kinderjaren in de steek heeft gelaten, aan de andere kant is zij ook lief en zorgzaam.Van het door Filip ervaren kleinerende en ongeïnteresseerde gedrag van moeder kan hij erg verdrietig worden. Filip wil “minder boos
en agressief leren zijn” en “mezelf prettiger en gelukkiger voelen”.
Filip heeft bij OPSY een kortdurende maar zeer intensieve behandeling ondergaan. Voor het eerst in zijn leven is bij Filip de diagnose ADHD gesteld en met succes met medicatie behandeld.
Maar ook blijkt dat veel van de gedragsproblemen een gevolg zijn van het feit dat Filip sociaal en emotioneel erg overvraagd werd. Hij loopt al jaren op zijn tenen. Werd in het verleden door de professionele hulpverlening uitgegaan van “gedragsproblemen in het kader van persoonlijkheidspathologie conform de DSM-IV”, binnen OPSY worden de gedragsproblemen van Filip vooral gezien als een groot verschil tussen “kunnen en aankunnen” wat behalve een andere manier van kijken en begrijpen is, ook handvatten biedt voor een antwoord op de hulpvragen die Filip zelf zo duidelijk heeft genoemd toen hij bij OPSY binnenkwam.

En wat vindt Filip?

Meer dan eens vertelt hij dat hij bij de medewerkers van OPSY begrip voelt voor zijn situatie, hij voelt betrokkenheid, hij heeft nooit het gevoel dat hij er alleen voor staat. Hij is altijd blij als hij weer een afspraak heeft met een van de medewerkers.
En daarmee heeft Filip precies verwoord wat OPSY wil uitstralen, namelijk present zijn voor de cliënt vanuit een gevoel van verbondenheid en betrokkenheid. Onder het motto van: erkennen en waarderen van de cliënt, samen op zoek gaan naar oplossingen met hoop en een positief toekomstperspectief.
Wil je meer persoonlijke verhalen lezen over OPSY en de mensen die bij ons komen? Kijk dan hier!