Tijdens de cursus vertelde een van de trainers dat, als we zouden verdwalen in het bos, het best vreemd is dat we ons bang zouden voelen dat iemand ons iets aan zal doen. Want hoe groot is de kans nou dat er een enge man achter een bosje zit? Net dat bosje, in het hele grote bos, waar ik langs loop? Dan zou het veel logischer zijn als die man zich achter een bosje zou verschuilen bij een druk fietspad. Dit was een eyeopener voor mij. Ik besefte me dat ik me vaak liet meeslepen in mijn negatieve gedachten terwijl mijn gedachten eigenlijk nergens op sloegen. Nu ga ik na hoe waar mijn gedachten zijn. Kan het wel kloppen wat ik denk? Achteraf zie ik de humor hier wel van in. Onze hersenen kunnen rare dingen met ons doen, sommige gedachten zijn heel gek!